“Even wachten, jongens,” zei ik tegen mijn honden. Ze stonden al bij de deur te wachten want we zouden gaan wandelen. “Even controleren of ik alles heb.” Ik heb geleerd van de uitdagingen van onze eerste trainingswandeling van vorige week en had een grotere rugzak, wireless oordopjes en goede wandelschoenen meegenomen. Vandaag zouden we een rondwandeling langs de Kleine en Grote Koningsbelt doen in Nationaal Park Sallandse Heuvelrug, en we hadden er zin in. “Yes, alles zit erin!” zei ik tegen de honden en deed de deur open.
Inhoudsopgave
Parkeren op de Sallandse Heuvelrug
De eigenlijke parkeerplaatsen van Nationaal Park Sallandse Heuvelrug liggen aan de buitenste randen van het park, op een dagcamping en een kleine parkeerplaats voor vergunninghouders na. Ik raad je af om ergens te parkeren waar dat niet toegestaan is. Niet alleen wordt er gehandhaafd, maar het is gevaarlijk. De Toeristenweg – zo wordt de enige verharde weg door het park door de lokale bevolking genoemd – is druk, onoverzichtelijk en smal.
De plek waar ik de auto wilde parkeren is eigenlijk geen parkeerplaats, maar het is de enige plek aan de Toeristenweg waar parkeren gedoogd wordt. Het is praktisch middenin het Nationale Park aan de rand van een groot heideveld, en vanaf die plek kun je prachtige wandelingen maken. Er is plek voor een handjevol auto’s, dus je moet wel geluk hebben om er terecht te kunnen.
Het was vandaag koud maar zonnig, wat meestal betekent dat het heel druk, vooral in de weekenden en vakanties. Gelukkig was het een doodgewone woensdag en was er nog precies één plekje waar ik de auto neer kon zetten.
Ik klikte de Flexilijnen aan de tuigjes van de honden, hees mijn rugzak met eten, drinken, EHBO kit en tripod op mijn rug en daar gingen we!
Begin van de route
Het eerste stuk van de rondwandeling langs de Kleine en Grote Koningsbelt liep over een brede zandweg die dwars op de Toeristenweg ligt en waarover je helemaal van het Oosten van het Nationale Park Sallandse Heuvelrug naar het Westen kan lopen of fietsen.
Ik kom vaker op deze plek en vaak is het er vrij druk in vergelijking met de rest van het park, want er lopen veel wandel- en fietsroutes overheen. Tot mijn grote verbazing was er echter helemaal niemand.
De honden waren druk met snuffelen en onderzoeken dus ik had tijd om even wat foto’s te maken van de uitzichten en mooie bomen die we tegenkwamen.
Als je van bomen houdt, zoals ik, dan is het begin van deze wandeling iets voor jou. Er staan verschillende bomen en kleine clusters waar je mooie foto’s van kan maken. Er staat zelfs een liefdespaar van twee om elkaar heen gegroeide bomen!
Langs de Kleine Koningsbelt
Rechts van ons lag de ronde top van de Kleine Koningsbelt. Hij valt niet echt op, want het is gewoon het hoogste punt van de heuvel waar je toch al op staat. Hij gaat op in de rest van het glooiende terrein. Het is overigens wel heel mooi, met een wijds uitzicht over de heide en daarachter, heel in de verte, het bos.
Onze route ging linksaf in de richting van Nieuw Heeten. Hij bleef door heidevelden voeren, maar de hoogte waarop we ons bevonden werd duidelijker zichtbaar. De hellingen werden steiler en we konden kilometers ver over de vlaktes kijken. Ook de witte Palthetoren op de Sprengenberg was goed zichtbaar in het zonlicht.
Op het hoge uitzichtpunt, waar het pad zich splitst en de afsplitsing vrij steil afdaalt richting de Sprengenberg, ligt een grote boomstam. Daar kun je even lekker uitrusten en van het prachtige uitzicht genieten. Ook vanaf deze plek is de Palthetoren goed zichtbaar. Helaas is deze niet te bezichtigen. De toren en de villa waar hij bij hoort zijn bewoond en staat op privéterrein. Wat moet het uitzicht vanuit de top van die toren fantastisch zijn!
Ghost en Kaya hadden minder behoefte dan ik om de mooie pauzeerplek te bewonderen. Ze wilden verder lopen, en ik ook, want ik zag in de verte de voorspelde bewolking aankomen. Er was een kleine kans op winterse neerslag. Snel een paar slokjes water en weer door.
Het hoofdpad daalde wat geleidelijker af dan de afsplitsing, en in een andere richting. We sloegen aan het einde van het pad linksaf in de richting van de Grote Koningsbelt. Hier werd het iets drukker en kwamen we meer wandelaars tegen.
Confrontatie vermijden
Mijn honden, met name Kaya, zijn niet vriendelijk tegen andere honden. Hun gedrag naar andere honden toe is iets waar we hard aan werken. Het gaat steeds beter, maar toch krijg ik altijd een onheilspellend gevoel als ik andere wandelaars met een hond zie.
Kaya valt al van afstand uit naar andere honden, maar is redelijk makkelijk af te leiden met voer.
Ghost wacht tot ze heel dichtbij zijn en is bijna niet af te leiden.
Beide honden vragen een andere aanpak bij het passeren van andere honden, en dat is in sommige situaties heel lastig!
Ook op deze rondwandeling langs de Kleine en Grote Koningsbelt kwamen we iemand met een hond tegen. Door een bocht in het pad zag ik hem eerder dan mijn honden en nam direct maatregelen. Ik wilde geen confrontatie tussen zijn hond en de mijne. Ik zocht een mooi plekje naast het pad en strooide daar voertjes uit voor mijn honden.
Ook de begeleider van de andere hond had ons al gezien en ging gelukkig aan de andere kant van het brede pad lopen met zijn hond vlak naast hem. De hond keek naar mijn honden, die netjes aan het zoeken waren naar voertjes en hem negeerden. Hij wilde graag dichterbij komen, maar zijn begeleider was zo verstandig om hem bij zich te houden en stevig door te lopen. Ik keek hem opgelucht aan en we groetten elkaar tijdens het passeren.
Dankuwel, meneer, dat u samen met mij deze ontmoeting in goede banen hebt geleid!
Er zijn helaas te veel mensen die geen ‘honds’ spreken. Mijn honden geven met duidelijke lichaamstaal al ver van tevoren aan dat ze niet willen dat een andere hond dichterbij komt. Hun rugharen gaan rechtop staan, ze kijken de andere hond strak aan met hun hele lichaam in een rechte lijn en hun staart in een spanningskwispel. Vaak begint Kaya al op afstand te grommen en te blaffen. Deze signalen zijn, in mijn ogen, heel duidelijk. “Hou afstand!”
Hun honden doen vaak hetzelfde, maar in plaats van de focus van hun hond weg te leiden van andere honden en daardoor escalatie te voorkomen, laten ze hun hond al blaffend en trekkend naar een andere hond toe lopen. Dit is voor niemand een prettige ervaring, en toch lijken deze mensen dat niet door te hebben.
Maar vandaag ging het dus supergoed, omdat ook de begeleider van de andere hond graag ontspannen wilde wandelen. Dat zorgde er ook voor dat onze wandeling stressvrij verliep. Heerlijk was het!
Bos bij de Grote Koningsbelt
Vlak voor de top van de Oasekop maakte het pad een bocht naar links en begonnen we af te dalen naar een bosrand. Onderaan het pad sta je recht voor de Grote Koningsbelt, maar het pad rechtdoor is verboden toegang.
Er was een scherpe bocht naar rechts, waar je het bos ingaat. Eigenlijk wou ik wel op de heide blijven, waar de zon nog steeds scheen. Ik wist echter van een eerdere wandeling dat het volgende stukje heel mooi is.
Aan beide kanten van het bospad loopt het terrein omhoog. De zon stond al wat lager en viel door de bomen heen om het pad. Dat zorgde voor een zacht licht waardoor het bijna een magisch gevoel gaf. We zijn daar even gestopt om te genieten van de omgeving en wat water.
Sneeuw
Voor mijn gevoel was het al wekenlang grijs, grauw en regenachtig. Ik was dan ook heel blij dat de zon scheen en het grootste deel van de rondwandeling langs de Kleine en Grote Koningsbelt door de open heide liep. We zouden veel zon zien die dag.
Maar hoe fijn dat ook was, het waren de laatste kilometers door het bos die het mooist waren. Het was later op de middag en de zon zakte al naar de horizon. De nacht ervoor had het wat geregend, maar bovenop de heuvels was die neerslag in de vorm van sneeuw gevallen. Het was niet veel, maar er lag hier en daar nog een dun laagje wit.
Toen we de Toeristenweg overgestoken waren en over een bospad weer richting de auto liepen móest ik weer stoppen en genieten. Het licht was fantastisch! De zon leek de plek waar wij waren overgeslagen te hebben. Er lag nog wat sneeuw op de grond en de bomen waren wit. Er hing een geheimzinnige, dunne nevel op het pad en in het omliggende bos. Waren dit de Witte Wieven?
Ik heb een paar foto’s genomen, maar de nevel is helaas niet zichtbaar. Ook de mysterieuze atmosfeer van die plek wilde zich niet laten vangen op een afbeelding.
We waren daar helemaal alleen. De Toeristenweg was vlakbij, maar we hoorden alleen wat vogels. Ik bleef even staan om de sfeer in me op te nemen. De honden hadden voor een keertje geen haast, ze waren moe en vonden het niet erg om even te wachten.
Ik denk niet dat diezelfde plek ooit nogmaals hetzelfde gevoel van rust en intimiteit met het bos zal oproepen bij mij. De omstandigheden waren heel specifiek en het is er vaak ook drukker dan het deze keer was. Het was een unieke ervaring die me waarschijnlijk langer bij zal blijven dan de prachtige uitzichten op de zonnige heide, hoe ontzettend ik daar ook van genoten heb.
Tijd om te gaan
Toen we het bos uitkwamen lag het heideveld vóór ons in laat zonlicht te baden. We kennen dat stuk van het Nationaal Park goed en ik wist dat er nog een pad was waarmee we nog een stuk bij de wandeling aan konden plakken. Maar het was al laat op de middag en de regen- of sneeuwwolken waren al gevaarlijk dichtbij, dus ik koos eieren voor mijn geld en we gingen toch maar terug naar de auto.
Op de parkeerplaats was het inmiddels een stuk rustiger. We nestelden ons comfortabel in de auto en genoten nog even volop van het landschap terwijl we over de Toeristenweg Nationaal Park Sallandse Heuvelrug verlieten.
Algemene indruk wandelroute langs de Koningsbelten
Deze rondwandeling langs de Kleine en Grote Koningsbelt is prachtig en voert door een afwisselend landschap. Onderweg heb je prachtige vergezichten. Genieten geblazen op zowel de heidevelden als in de mooie bossen!
Als je van rust houdt, kom je hier liever niet in de weekenden, schoolvakanties. Doordeweeks, en vooral als het weer wat nukkig is, is het veel rustiger. Persoonlijk vind ik ook dat dramatische luchten met een mengeling van zon en wolken dit landschap het beste uit laat komen.
Het is niet voor niets dat ik dit park regelmatig opzoek, en dat komt door mooie wandelingen zoals deze.
Voortgang training tweedaagse wandeltocht
Wij trainen voor onze eerste tweedaagse wandeltocht die we over twee maanden gaan doen. Deze rondwandeling langs de Kleine en Grote Koningsbelt was de langste wandeling van ons trainingsschema voor week 2.
Vorige week kwamen we al direct een aantal dingen tegen die verbeterd moesten worden, en dat heb ik ook direct gedaan. Ik heb materiaal dat beter geschikt is en ik wandel nu bij daglicht of schemering en niet meer in het donker.
Heb jij ook outdoor materialen van goede kwaliteit nodig? Kijk dan eens naar het assortiment van Bever of de ANWB Webwinkel.
Het wandelen op zich gaat goed. Ghost, Kaya en ik kunnen het alledrie goed volhouden en genieten enorm. Maar we komen uiteraard ook uitdagingen tegen.
Uitdagingen
- Tijd: Ik merk nu al dat het tegenvalt om me aan het schema te houden. Ik heb altijd heel veel te doen, zelfs naast mijn werk, en dat alleen maakt al dat ik nu al opkijk tegen mijn trainingsschema van de tweede helft van de training. Daarin doe ik drie maal per week lange wandelingen, wat alles bij elkaar toch wel heel veel tijd gaat kosten.
- Nieuwe schoenen: Ik heb nieuwe wandelschoenen gekocht. Normaal gesproken loop je die rustig is om eraan te wennen, maar deze moeten al direct volledig meedraaien omdat ik geen andere geschikte schoenen heb. Ik had uit voorzorg al mijn hele fijne sportschoenen meegenomen voor als ik de wandeling niet af kon maken in de nieuwe, en dat is maar goed ook. Anderhalve kilometer vóór we weer bij de auto waren ging het echt niet meer en heb ik van schoenen gewisseld.
- Oude blessure: Ooit, een jaar of 25 geleden, heb ik één van mijn enkels zwaar gekneusd. Nog steeds schiet er soms een vlaag met pijn doorheen wanneer ik een verkeerde beweging maak, en dan blijft hij dagenlang gevoelig. Wanneer ik nieuwe schoenen heb, heb ik er ook altijd de eerste periode last van. Ik merk het nu ook.
Deze uitdagingen zijn wat lastiger aan te pakken dan die van vorige week. Tijd kan ik nu eenmaal niet maken, en er zijn nog zo weinig daglichturen! Maar vooralsnog lukt het.
De schoenen draag ik ook zoveel mogelijk voor kortere wandelingen, wat helpt met het ‘inlopen’ ervan. Helaas heeft dat wel tot gevolg dat ik meer last krijg van die oude blessure. Ik doe oefeningen om mijn enkels soepel te houden en de spieren aan te sterken.
Genoeg dus nog om op te focussen, naast het opbouwen van de conditie.
Tot zover mijn verslag van deze trainingssessie, een prachtige rondwandeling bij de Kleine en Grote Koningsbelt in Nationaal Park Sallandse Heuvelrug.
Heb jij nog tips of ken je andere mooie wandelroutes (liefst in Gelderland of Overijssel)? Deel ze dan hieronder. Ik ben benieuwd naar jullie input.
Happy Dogventures!