Ghost keek telkens achterom en dan weer naar mij. Wilde hij me alleen vertellen dat de auto daar stond, of had hij ergens pijn en wilde hij naar huis? Hij probeerde me duidelijk iets aan het verstand te brengen. Ik besloot de start van onze training voor onze eerste tweedaagse wandeltocht met de hond, of honden, in dit geval, drastisch in te korten. De tocht verliep al heel anders dan ik me voorgesteld had, want er waren al een aantal dingen geweest waar ik tegenaan gelopen was tijdens de wandeling. Niet letterlijk, hoewel dat ook best mogelijk was geweesd, want het was pikkedonker!
Wil je weten welke uitdagingen we tegenkwamen en wat juist goed ging? Hieronder vertel ik je er alles over.
Inhoudsopgave
Parkeren bij Landgoed Ampsen
Er zijn meerdere parkeerplaatsen bij dit landgoed. Ook kan je de auto parkeren in de bermen van de landweggetjes waar ook ingangen naar het bos zijn.
Ik heb vlakbij Kasteel Ampsen geparkeerd. Het was wat modderig door alle regen van de laatste tijd, maar niet zo erg dat je er niet kon lopen.
Gebruikte materialen
Het volgende had ik bij me. Niet alles was echt nodig, want de wandeling zou niet vreselijk lang zijn, maar ik vind het beter om er maar vast een gewoonte van te maken dat ik alles bij me heb. Zo ga ik het verderop in mijn training voor meerdaagse wandeltochten met de honden in ieder geval niet vergeten.
Eten en drinken
In mijn rugzak zat een fles drinkwater, een opvouwbaar drinkbakje, een handdoek, wat proteïnerepen en ook had ik een paar handjesvol voertjes voor de honden in mijn jaszak.
EHBO
Een EHBO kit mag natuurlijk niet ontbreken, die zit standaard in mijn rugzak. Gelukkig heb ik hem nog nooit nodig gehad en hopelijk blijft dat ook zo, maar het is wel een onmisbaar deel van je uitrusting als je met honden op pad gaat.
Lees ook mijn artikel over EHBO voor honden om er meer over te weten te komen.
Tuigen en lijnen
Kaya had haar Ruffwear tuig om en Ghost zijn speurtuig, want zijn Ruffwear tuig is nog niet gearriveerd. Ze liepen aan Flexi lijnen. “Flexi lijnen? Die worden toch juist afgeraden door hondenprofessionals?” hoor ik je denken. Dat klopt, dat komt omdat de meeste mensen die lijnen niet correct gebruiken. Als ze correct gebruikt worden zijn het prima lijnen. Wil je hier meer over weten? Ik ga binnenkort een artikel schrijven over Flexi lijnen en hoe ze te gebruiken.
Overige
Mijn mobiel zat in mijn broekzak, want daarop stond de route. Ook had ik mijn kleine tripod met mobiele telefoonhouder in mijn rugzak, want het was de bedoeling om wat foto’s en filmpjes te maken van de wandeling. Helaas is dat niet gelukt. Waarom? Dan leg ik zometeen uit.
De route – Kriskras over Landgoed Ampsen
Om mijn routes te plannen en vast te leggen gebruik ik Komoot. Zij hebben gedetailleerde kaarten van de hele wereld waarop talloze routes staan voor verschillende takken van sport. Ook kan je zelf routes online zetten die anderen dan weer kunnen volgen.
Om te beginnen met het opbouwen van conditie had ik een route van ongeveer 8 kilometer gevonden op het prachtige landgoed bij kasteel Ampsen. Het was een route die door iemand anders online was gezet en al door meerdere Komoot-leden gelopen was.
Ik ken het landgoed en de omgeving want ik wandel er vaker, en Ampsen leek me een goede plek om te beginnen. Het is er vlak en de meeste wegen zijn breed en overzichtelijk. Er zijn vrij veel zijpaden waarnaar ik uit kon wijken als ik teveel andere honden tegen zou komen. Andere honden passeren is namelijk iets anders waar we nog goed op moeten oefenen.
De wandeling
Dit was de start van de training voor mijn eerste tweedaagse wandeltocht met hond. Honden, hopelijk, als Ghost nog zover kan en wil lopen. Dat zal blijken tijdens de training. Hij is niet de jongste meer en heeft wat gezondheidsproblemen, maar hij vindt het zo fijn om te wandelen. Hij verkent het liefst nieuwe plekken, want daar valt zoveel te ontdekken! Daarom mag hij meedoen met de training en dan zal vanzelf blijken of hij het nog kan opbrengen om meerdere dagen achter elkaar zo’n 20 kilometer te lopen. Aan zijn motivatie zal het zeker niet liggen!
Aan de mijne ook niet. Gisteren was ik bezig geweest een route uit te zoeken en de benodigde spullen te pakken, en wat had ik er zin in! Dat de weersvoorspelling niet zo best was, kon de pret niet drukken.
Ik was mega enthousiast en was al belachelijk vroeg wakker. Om 3:30 stond ik al naast mijn bed. Dat zeg ik: belachelijk! Maar geduld is nu eenmaal nooit mijn beste kwaliteit geweest en soms pakt dat niet goed uit.
Vandaag bijvoorbeeld.
Donker en nat
Ik was om iets over 7:00 al op de parkeerplaats waar we zouden starten. Wederom belachelijk, want het was nog helemaal donker. Maar de dagen worden weer langer en ik vond dat de zon best al wat eerder op mocht komen. Ik was ten slotte zelf ook al om 3:30 opgestaan!
Dat deed ze uiteraard niet. Sterker nog: het was zo bewolkt dat ik tot 7:50 mijn zaklamp (die op mijn mobiel zat, want ik had er natuurlijk niet aan gedacht om een echte zaklamp mee te nemen) moest gebruiken om te kunnen zien waar ik mijn voeten neerzette. Niet onbelangrijk op iedere wandeling, maar het had ook nog eens enorm geregend en overal lagen grote plassen.
Beeldmateriaal maken kon ik ook wel vergeten. De foto’s bij dit artikel zijn dan ook niet van vandaag.
Veel zag ik dus niet, maar ik hoorde hier en daar een duif wegvliegen wanneer we heel dichtbij kwamen, en in de verte klonk een uil. Het was bijzonder om het bos eens vóór zonsopkomst te beleven. Spannend en ontspannend tegelijk. We zijn helemaal niemand tegengekomen, we waren alleen in het bos. Heerlijk!
Ook de honden waren rustiger dan anders. Normaal gesproken is Kaya behoorlijk chaotisch en loopt van links naar rechts en vaak te ver vooruit, waardoor ze vaak te hard aan de lijn trekt. Ze moet dan altijd eerst bij me komen om contact te maken en rust te vinden voordat ze weer door mag. Vandaag heeft ze geen enkele keer getrokken en liep keurig over het pad.
Na ruim 45 minuten lopen kwamen we uit een donker stuk bos met naaldbomen. Ineens werd het lichter, en kon ik de zaklamp uitdoen.
De route loopt tweemaal over hetzelfde pad
Kort daarna liep de route een klein stukje over dezelfde weg als waar we begonnen waren. Ghost stopte. Hij wilde me vertellen dat we de verkeerde kant uitgingen, dat de auto achter ons stond. Daar had hij helemaal gelijk in, maar de route liep de andere kant op. Ik probeerde dus door te lopen. Kaya liep braaf mee, maar Ghost bleef steeds achter me slenteren. Als ik dan omkeek, ging hij in de richting van de auto kijken. Hij wilde daarheen.
Ik twijfelde of ik door moest lopen. Er was eindelijk wat licht. Niet veel, maar genoeg om de paden te kunnen zien. We waren nog lekker aan het lopen en nog niet moe, en we moesten ten slotte beginnen met conditie opbouwen. Helaas was het nog steeds te donker om beeldmateriaal te kunnen opnemen.
Maar Ghost hield vol dat hij terug wilde.
Ghost heeft een vetbult net achter zijn rechter voorpoot. Deze wordt langzaam maar zeker steeds groter, en begint hem nu te hinderen in zijn beweging denk ik. Hij begint een beetje onregelmatig te lopen, ik vermoed omdat hij die poot niet meer zo ver naar achteren kan bewegen. Ik wou hem niet dwingen om door te lopen als hij er last van had, dus heb ik de route drastisch ingekort en ben teruggelopen naar de auto. Training onsuccesvol.
Dit is de route die we uiteindelijk gelopen hebben, een paar kilometer korter dan de oorspronkelijke route. Punt A is het begin- en eindpunt.
Conclusie training
Wat heb ik geleerd van deze eerste training? Dat er heel wat te verbeteren valt aan mijn voorbereiding! Kijk maar eens hieronder.
Verbeterpunten gebruikte materialen
Voor de honden had ik de materialen goed voor elkaar, maar voor mezelf niet. Ik had namelijk geen goede wandelschoenen aan. Het was nat en de lemige bodem op het landgoed wordt glad bij regen, dus een zool met een goed profiel is belangrijk. Die van mij hadden te weinig grip, en bovendien zijn ze niet waterdicht. Hoog tijd voor betere schoenen dus!
Ik heb de Vakuum Ultra GTX van Meindl op het oog. Dit merk heeft schoenen met wat bredere pasvorm, wat ideaal is voor mij.
Ook moet ik in het vervolg een hoofdlamp meenemen als ik in het donker ga trainen voor een meerdaagse wandeling met de honden. Nu moest ik bijna de hele wandeling mijn telefoon in mijn hand houden om de zaklamp erop te kunnen gebruiken. Absoluut niet handig!
Mijn rugzak blijkt te klein voor mijn tripod. Die piept er net bovenuit, en deze rugzak heeft geen gespen aan de zijkant waarmee je iets vast kan sjorren. De volgende keer zal ik dus een andere meenemen. Eentje die niet alleen groter is, maar ook meer compartimenten heeft zodat ik snel bij bijvoorbeeld de EHBO kit kan zonder eerst door de tas te moeten rommelen.
Over de inhoud van mijn rugzak ben ik overigens wél heel tevreden. In het vervolg van de training zal ik die zo laten, tenzij ik wijzigingen nodig vind.
Verbeterpunten route
Dat Ghost met zijn gedrag geen pijn aangaf, maar gewoon wilde zeggen dat ik de verkeerde kant opliep bleek toen we thuis kwamen. Onmiddellijk begon hij met zijn bal te spelen, en toen ik een uurtje later even in de tuin was haalde hij Kaya over om even flink te ravotten op het gazon (waar nu niets meer van over is). Het ongemak wat hij ervaart van de vetbult achter zijn voorpoot valt dus nog mee. Ervaring leert dat hij een stuk minder actief is wanneer hij echt pijn heeft.
Ik vind het niet eerlijk tegenover hem om de boodschap die hij me zo duidelijk gaf, namelijk dat ik de verkeerde kant opliep, met opzet te negeren. Hij doet juist altijd zo zijn best om een manier te vinden om mij iets duidelijk te maken. Ik wil graag dat hij zich begrepen voelt.
Om die reden zal ik geen routes meer lopen waarbij de route meermaals in de buurt van de auto komt. Voorlopig mijd ik ook routes waarbij we een deel meerdere malen lopen. Dezelfde weg kruisen kan wel, dat doen we wel vaker en geeft geen problemen.
Verbeterpunten wandeling
Hierboven vermeldde ik dat ik in het vervolg een hoofdlamp meeneem als ik in het donker ga trainen, maar het is natuurlijk logischer om gewoon bij daglicht te lopen. Tijdens de meerdaagse wandelingen die we gaan doen zullen we ook niet in het pikkedonker lopen, hooguit in de schemering. Ik zal in het vervolg wachten tot er in ieder geval een beetje licht is en ik geen lamp nodig heb.
Maar zelfs als ik mijn telefoon niet vast hoef te houden voor de zaklamp, moet ik hem nog regelmatig pakken om de route te bekijken. Net als bij andere navigatiesoftware wordt ook bij Komoot door een stemmetje verteld welke kant je op moet, maar dat hoor ik niet als de telefoon in mijn zak zit. Oplossing: vanaf nu neem ik draadloze oortjes mee zodat ik Komoot goed kan horen.
Aanpassen voor de start van de volgende training tweedaagse wandeltocht met hond
Om het nog even kort op te sommen is dit wat ik moet aanpassen voor de volgende training:
- Grotere rugzak met meer compartimenten
- Goede wandelschoenen
- Bij (dag)licht trainen
- Route uitstippelen waarbij we de auto passeren of meermaals over hetzelfde pad lopen
- Draadloze oortjes meenemen zodat ik de routeaanwijzingen kan horen zonder steeds mijn mobiel te moeten pakken
Start jij met je training voor een tweedaagse wandeltocht met je hond? Dan heb je waarschijnlijk nu geleerd van mijn fouten en kom jij niet voor dezelfde uitdagingen te staan. Succes met je training!
Heb jij al eens meerdaagse wandelingen gedaan met jouw hond? Wat waren de moeilijkheden waar jij tegenaan liep? Heb je tips voor mij of andere lezers? Schrijf hieronder een berichtje of mail me, want ik ben heel benieuwd!
Happy Dogventures!