Het gevoel dat je terug bent gegaan in de tijd, heb je dat weleens gehad? Ik heb het vandaag nog beleefd tijdens mijn wandeling vol geschiedenis in de omgeving van Markelo. In dat gebied is de Tweede Wereldoorlog nog heel dichtbij. In dit artikel, wat onderdeel is van een reeks over onze training voor een tweedaagse wandeltocht, vertel ik wat ik tegenkwam en natuurlijk ook iets over de voortgang van onze training.
Inhoudsopgave
Parkeren in het centrum van Markelo
Deze wandeling begon in hartje Markelo, bij de Martinuskerk. Naast deze kerk, wat overigens een Rijksmonument is, is een kleine parkeerplaats, maar ook op het nabijgelegen Kaasplein en bijvoorbeeld voor het VVV zijn parkeerplaatsen.
Parkeren in Markelo is in het laagseizoen goed te doen, maar een plekje vinden kan een uitdaging zijn in de zomer. Het dorp en de omgeving met glooiende heuvels zijn een toeristische trekpleister, maar daar was vandaag niets van te merken.
Route door de heuvels
De glooiingen en heuvels in dit gebied stammen uit de IJstijd en worden al sinds de prehistorie bewoond. Markelo zelf staat bekend als één van de oudste dorpen van Twente. Genoeg te beleven dus voor liefhebbers van lang vervlogen tijden.
Maar het is de meer recente geschiedenis die je bijna letterlijk om de oren vliegt in deze heuvels. Markelo, met zijn vijf heuvels, heeft een belangrijke rol gespeeld tijdens de Tweede Wereldoorlog vanwege zijn strategische ligging.
De route Markelo nauwelijks uit of je komt al bij het Provinciaal Verzetsmonument op de flanken van de Markelose Berg. Op de drie enorme witte zuilen zijn de namen van 470 omgekomen Overijsselse verzetsmensen gegraveerd. De zuilen staan symbool voor gewapend verzet, ongewapend verzet en de vrouw in het verzet.
De Markelose Berg en de Kattenberg
Het Provinciaal Verzetsmonument is omgeven door bos. Dat bos ligt als een hoed bovenop de heuvel, maar de flanken zijn grotendeels prachtige, glooiende weilanden en akkers. Zowel vanaf deze Berg als er naartoe heb je prachtige uitzichten.
De route kronkelt zich door het bos (wat vooral Ghost heel fijn vindt, want er zijn zoveel bomen om tegenaan te plassen) en langs akkers (meer Kaya’s ding, want daar zie je overal wild vluchten) naar de Kattenberg.
Al heel snel kom je bij een gereconstrueerd onderduikershol. Eigenlijk is dit niet veel meer dan een kuil in de grond. Houten palen dienen als steun om het aarden dak, dat opging in het landschap, omhoog te houden. Zo’n hol was maar een paar vierkante meter groot en soms woonden er hele gezinnen. Je kan naar binnen om te beleven hoe klein en laag het was, en wat moet het er koud en vochtig zijn geweest!
De wandeling vol geschiedenis in de omgeving van Markelo gaat verder over een smal, kronkelig pad dat je door oude Duitse loopgraven voert. De honden vonden het leuk te spelen tussen en bovenop die steile wanden. Het is maar goed dat zij niet weten waarvoor ze dienden.
Ondanks de onheilspellende geschiedenis die hier ineens heel dichtbij is, is de wandeling hier wel heel mooi. Het bos is mooi en de omgeving heerlijk rustig. Het pad kronkelt alle kanten op, waardoor de Kattenberg veel groter lijkt dan hij eigenlijk is.
Toch zijn hier meerdere monumenten dan alleen de loopgraven en het onderduikershol. Er is ook een monument ter nagedachtenis aan vliegeniers die neergestort zijn in dit bos, maar daar loopt mijn route niet langs.
Waar deze wandeling door de geschiedenis van de omgeving van Markelo wél langs voert is een bomkrater. Deze is zelfs nu nog diep. Hij is ook gevuld met gevallen blad, wat een magneet is voor Kaya. Kaya vindt het geweldig om in stapels bladeren te graven en op de foto vraagt ze me of ze de krater in mag om te graven.
Hoe schattig en leuk ze ook is, dat mocht ze natuurlijk niet.
Essen van Markelo
Het landschap rondom Markelo glooit. Je ziet dat vooral mooi bij akkers en weilanden. We verlieten het bos op de Kattenberg en liepen via een smal pad de akkers en weilanden aan de voet van de Markelose Berg in.
Essen van Markelo
Het landschap rondom Markelo glooit. Je ziet dat vooral mooi bij akkers en weilanden. We verlieten het bos op de Kattenberg en liepen via een smal pad de akkers en weilanden aan de voet van de Markelose Berg in.
Terwijl ik genoot van het prachtige uitzicht kwam het volgende monument al in zicht. Aan de rand van een akker staat de motor van nog een neergestort vliegtuig opgesteld als gedenkteken aan zijn geallieerde bemanning. Het is een motor die identiek is aan de motor van een Short Stirling bommenwerper die hier neergeschoten is door de Duitse bezetters. Helaas zijn alle zeven inzittenden daarbij omgekomen.
De Hulpe
Na een prachtig stuk lopen langs de akkers staken we de N754 over en lopen over een verharde weg in de richting van Goor. We kwamen bij een splitsing en, volgens de route die ik uitgezocht had, moesten we links aanhouden. Deze weg zag er echter uit als privéweg naar een ommuurde villa en ik zag geen wandelpad. Toch ben ik maar gaan kijken en ben langs de muur gelopen. Om de hoek werd het pas duidelijk dat dit inderdaad het pad lag, want daar was het pas uitgesleten.
Als ik naar rechts keek had ik prachtige vergezichten. Ik kon weilanden, akkers, bospercelen en Stokkum zien. Als er een bankje had gestaan zou ik even gepauzeerd hebben.
Al snel ging de wandeling door de geschiedenis in deze omgeving van Markelo het bos bovenop weer een andere heuvel in. Wederom was het geen groot bos, maar wel heel mooi en rustig. Er loopt geen weg langs en ik was de enige wandelaar. Ik hoorde mezelf, de honden en de wind, en zó heb ik het het liefst.
De top van De Hulpe is bedekt met een lappendeken van bos en akkers. Dit maakt deze heuvel heel mooi en interessant om te zien. Ik heb niets oorloggerelateerds gezien. Er is wel een kapel die de moeite van het bekijken waard is. Markelo was ooit een bedevaartsoord en dit is daar een overblijfsel van.
De hele wandeling was erg mooi en ik heb ontzettend genoten van alle prachtige uitzichten vanaf de heuvels, maar dit stukje is denk ik wel mijn favoriete stukje. Het voelde ruimtelijk en er heerst rust. Je bent duidelijk bovenop een heuvel, dat merk je met name aan de steile afdaling op weg naar de laatste etappe van deze wandeling door de geschiedenis in de omgeving van Markelo.
Ghost en Kaya komen uit werklijnen. Ze laten niet of nauwelijks merken dat ze vermoeid raken.
Het is dus belangrijk dat ik de tekens die ze geven wel herken zodat ik ze niet overbelast. In de praktijk blijkt dit lastig en moet ik het
Terug naar het dorpje
Vanaf de Hulpe doe je nog een klein stukje van het bos op de veel grotere Herikerberg aan, en loop je daarna over een breed zandpad langs een hippisch centrum terug richting Markelo.
Algemene indruk wandeling vol geschiedenis in de omgeving van Markelo
Eigenlijk was het doel van deze wandeling gewoon om conditie op te bouwen en wat aan kracht te trainen door in heuvelachtig gebied te lopen. Dat dit ook een reis in de tijd zou worden had ik eigenlijk niet verwacht, maar ik ben er wel blij om. Het bracht een nieuwe dimensie aan deze wandeling. De gebeurtenissen die zich in de Tweede Wereldoorlog in deze streek afgespeeld hebben kwamen, misschien ook wel doordat ik de hele wandeling niemand tegenkwam, heel dichtbij.
Het was nat en grijs en de bomen en struiken zijn nog kaal. Ik zou deze wandeling graag nog eens opnieuw doen, maar dan in het voorjaar. Het verse groen en frisse bloemen zullen de prachtige uitzichten alleen nog maar mooier maken. Wandel jij dan ook weer met ons mee?
Voortgang training tweedaagse wandeltocht
Ghost, Kaya en ik trainen voor onze eerste tweedaagse wandeltocht die we over twee maanden gaan doen. Deze wandeling vol geschiedenis in de omgeving van Markelo was één van de drie wandelingen van ons trainingsschema voor week 4. Ik doe iedere week verslag van minimaal één wandeling, mits het de moeite waard is daar iets over te vertellen.
De wandeling ging eigenlijk uitstekend en moeilijkheden zijn we niet tegengekomen. Dit zijn de uitdagingen voor de toekomst:
Uitdagingen
- Uitvallen: Met Ghost gaat het de laatste tijd een heel stuk beter wat gedrag naar andere honden toe betreft. Ook met Kaya boek ik veel vooruitgang, maar die is ook zo weer verdwenen. Vandaag liepen we gelukkig grotendeels alleen, maar op de terugweg kwam ons een oudere dame met drie hondjes tegemoet. Eentje daarvan liep los en had een grote mond tegen mijn honden. Ik was al een stuk van het pad afgegaan en had voertjes gestrooid, maar toch viel Kaya even uit omdat het blaffende hondje weigerde zijn bazin te volgen. Gelukkig kwam hij niet naar ons toe.
- Oude blessure: deze keer had ik uit voorzorg mijn nieuwe wandelschoenen omgewisseld voor gewone sportschoentjes. Dat deed ik al ruim voordat we op de helft van de wandeling waren. Door daar steeds iets langer mee te wachten hoop ik dat die blessure weer naar de achtergrond verdwijnt.
- Werklijnen: mijn honden komen uit werklijnen. Wanneer ze aan het werk (en daar hoort ook wandelen bij) zijn houdt niets ze tegen. Ze gaan gemakkelijk over hun grenzen heen. Ghost was na deze wandeling erg moe, wat ik tijdens de wandeling niet gemerkt heb. Ik moet daar beter op letten, anders raakt hij overbelast.
Ik heb nu alweer zin in de volgende wandeling. Die gaan we morgen niet doen, want we hebben alledrie een rustdag nodig. Daarnaast is Ghost morgen jarig! We gaan zijn negende verjaardag vieren met lekker eten, luieren en later in de middag heerlijk mantrailen!
Wat vind jij van het gebied rond Markelo? Heb je nog interessante feitjes over haar geschiedenis? Schrijf een reactie onder dit artikel
Happy Dogventures!