Diepenheim en zijn omgeving zijn schitterend, dat is allang geen geheim meer. Er zijn oude landhuizen, kastelen, bossen en beken, om maar een paar dingen te noemen. De Schipbeek is een populaire stopplek voor velen die Diepenheim bezoeken, maar wist je ook dat het gebied tussen het dorp en de beek heel mooi is? Tijdens het wandelen tussen Diepenheim en de Schipbeek beleef je het prachtige landschap en mooie pauzeer-pareltjes.
Inhoudsopgave
Parkeren in Diepenheim
Wanneer ik mijn honden bij me heb start ik mijn wandelingen het liefst buiten de bebouwde kom. Dan kunnen ze eerst hun energie kwijt voordat we bij de drukke plekken komen. Dat wandelt een stuk relaxter.
Parkeren voor deze wandeling bij Diepenheim en de Schipbeek heb ik dan ook vlak buiten het dorp gedaan, zodat we pas op het allerlaatste door het dorp zouden lopen.
Parkeerplaatsen in het centrum vond ik trouwens schaars en ik was blij dat ik buitenaf geparkeerd stond.
De route door de omgeving van Diepenheim
Het eerste stukje van de route volgden we het Overijssels Havenzatepaden het Reggepad. Het liep een stukje langs de Boven Regge die hier door het boeren landschap slingert.
Al snel kwamen we bij een picknickbanken aan de oever van het riviertje. Tijdens een andere wandeling een klein jaartje geleden hadden we hier gepauzeerd.
Ghost en Kaya herinnerden zich dat ze toen van mij het water in mochten, want het was warm en we hadden al een lange wandeling gehad destijds. Ghost, waterfanaat die hij is, wilde er direct weer in duiken, maar daar vond ik het nu een beetje te koud en te vroeg voor. De teleurstelling was van zijn charmante gezicht af te lezen.
De Regge en havezate Westerflier
Zijn teleurstelling was van korte duur. De wandeling voerde ons verder de velden in. We liepen langs natte graslanden en mooie oude boerderijen richting huis Westerflier. De Regge, die overigens ontspringt in dit gebied, slingerde speels met ons mee, maar waar wij rechte paden volgde, bepaalde het kleine riviertje zijn eigen weg. Slingerend door moerassige weilanden met mooie, gevarieerde begroeiing baande hij zich een weg naar een plek waar wij hem uiteindelijk niet meer konden zien.
Ons pad vervolgde zich namelijk in een andere richting, en wel die van het oude herenhuis Westerflier met een bronzen klok in zijn torentje.
Westerflier werd vroeger bewoond door adellijke families. Zij moesten een havezate bezitten om toegelaten te worden tot de ridderlijke orde. Tegenwoordig is het landgoed van dezelfde eigenaren als landgoed Nijenhuis, dat aan de andere kant van Diepenheim ligt. Het wordt bewoond en is niet toegankelijk voor publiek.
We kwamen op dit punt de Regge weer tegen en volgden die een stukje, maar al snel scheidden onze wegen definitief.
Langs de Schipbeek
Onze route liep eigenlijk via een wandelpad naar de Schipbeek. Het is onderdeel van de Tuinen van Diepenheim. Langs dit pad staat de Boomtuin: een boom waarin een tuin op hoogte aangelegd is. Dat had ik graag willen zien. Het uitzicht zou prachtig zijn.
Toen ik naar de plek liep waar het wandelpad begon, zag ik vanaf een afstand al een bordje met een hond erop met een grote rode streep erdoor. Ik ging er vanuit dat het betekent dat honden daar niet toegestaan zijn, dus ik nam een alternatieve route naar de Schipbeek.
Later kwam ik op een andere plek een soortgelijk bordje tegen en daar betekende het dat honden niet los mochten lopen, maar wel toegestaan waren. Ik had direct spijt dat ik de tekst op het bordje bij de Boomtuin niet gelezen had, want wellicht had ik er toch gewoon mogen lopen met Ghost en Kaya. Een goede reden dus om binnenkort nog eens terug te gaan.
Via een zandweg en een landweggetje zijn we naar de Schipbeek gelopen. We liepen langs stukken bos, weilanden en akkers. De zon scheen uitbundig en het was heerlijk rustig. Wat genieten!
Het wandelpad langs het water was leeg, en de honden mochten los.
Ghost bedacht zich geen moment en ging meteen een stukje zwemmen, terwijl Kaya op de oever naar stokken zocht. En ik? Ik genoot van het plezier van mijn honden en van de rust in dit prachtige stukje Nederland.
In de beek lag een vistrapje, waar de honden van mij toch echt even uit het water moesten, en vanaf de overkant blafte een klein hondje van een medewandekaar naar ze. Ghost en Kaya waren echter te druk met zichzelf vermaken om daar acht op te slaan. De andere wandelaar en ik knikten naar elkaar en vervolgden tevreden glimlachend onze weg.
We volgden de Schipbeek helemaal tot aan de Zandvang. Daar stond een picknickbank waar we heel even gepauzeerd hebben.
Campings in de omgeving
Na de Zandvang verlieten we de Schipbeek, die even verderop de Buurserbeek genoemd wordt. In dit gebied liggen veel (boerderij)campings, en ik bedacht me dat het kampeerseizoen binnenkort weer van start gaat.
Vorig jaar hebben we een start gemaakt met onze kampeertraining van de honden. Aankomend seizoen pakken we dat weer op en deze omgeving leek me uitstekend om dat te doen. Ik maakte daar een mentale aantekening van.
We staken de Needseweg over en sloegen al snel linksaf langs wat huizen een bos in. Dit bospad kwam uit bij nog een camping in een mooi coulissenlandschap. In de berm dachten wat narcissen optimistisch dat het al lente is, hoewel de weersvoorspelling iets anders zegt. Vandaag is echter prachtig, en ik kan de bolgewassen geen ongelijk geven.
Prachtig Diepenheim
Aan het einde van de weg lag rechts van mij de vermoedelijk oudste nog bestaande watermolen van Nederland: Den Haller. Er liep een schattig stenen straatje richting het oude gebouw, en aan de vijver stond een bankje. Bij de watermolen ligt restaurant Den Haller, waar je heerlijk kan van ambachtelijk eten op het prachtige terras. Veel producten zijn lokaal en biologisch geproduceerd.
Vanaf de watermolen volgden we een wandelpaadje langs een weiland en kwamen via de Diepenheimse Molenbeek bij een verzameling vijvers en beekjes uit. Het was een park op landgoed Nijenhuis waar veel paadjes doorheen lopen. Het was er best druk met mensen die rustig een klein stukje wilden lopen en van het zonnetje wilden genieten.
Even later kwamen we het parkje uit en bevonden we ons op de bijna kilometer lange oprijlaan naar Huis Nijenhuis. Evenals Huis Westerflier is dit eigendom van familie Schimmelpenninck. Het landgoed wat bij dit huis hoort is parkachtig, terwijl dat van Westerflier een meer agrarisch karakter heeft. Het parkje waar we net vandaan kwamen is daar getuige van.
De oprijlaan begint aan de rand van het mooie dorp Diepenheim met zijn prachtige oude gebouwen en krappe, kronkelige straatjes. Het centrum is drukker dan je zou verwachten in zo’n klein dorp, maar dat komt omdat de doorgaande weg, die ook best smal is, dwars door het dorp en zijn kleine centrum loopt. Ook is het een geliefde omgeving voor toeristen.
Richting de Johanneskerk lopend kwamen we de Regge weer tegen en staken we hem over. We sloegen linksaf en vonden al gauw de auto weer terug.
Algemene indruk wandelen met de honden bij Diepenheim en Schipbeek
Van de eerste tot de laatste meter was het wandelen bij Diepenheim en de Schipbeek niets dan genieten! Wat een schitterende omgeving. Het is wijds, rustig, afwisselend en rust en ruimte heerst. De honden hadden alle ruimte om lekker aan de lange lijn of los te lopen. Overal waren rustige landweggetjes en even zo rustige wandel- en fietspaden.
Voortgang training tweedaagse wandeltocht
Ghost en ik lijken langzamerhand minder last te hebben van blessures. Kaya doet het uitstekend en het opbouwen van conditie gaat momenteel goed voor ons alledrie.
Uitdagingen
- Gezondheid: nu we niet meer zo geplaagd worden door blessures en ziektes zou je denken dat de training de goede kant op gaat. De training gaat ook goed, maar het begint er steeds meer op te lijken dat de tweedaagse wandeltocht die ik gepland heb voor over 3 weken niet door kan gaan.
- Werkzaamheden: de werkzaamheden in de wijk zijn nu ook bij ons begonnen, maar gaan enkele weken langer duren dan gepland. Pas in april is het klaar, en tot die tijd moeten we werklui toegang hebben tot de woning. Er moet dus sowieso in de ochtend iemand zijn om ze binnen te laten, en ’s middags om de deur achter ze op slot te doen. Mijn vriend zal dan dus waarschijnlijk niet mee kunnen. Die zou sowieso niet meelopen, maar wel als taxichauffeur fungeren. Als hij niet mee kan moet ik mijn route aanpassen naar twee rondwandelingen, want ik moet weer bij de auto zien te komen.
Het lijkt er dus op dat de eerste echte tweedaagse wandeling zoals ik die voor ogen had, nog uitgesteld zal moeten worden. Ik zou namelijk twee dagen lang rond de 20 kilometer per dag van punt A naar punt B lopen. In het midden zouden we dan overnachten bij een B&B of chaletje. Maar we komen door bovenstaande uitdagingen niet aan voldoende trainen toe, en ook logistiek gezien wordt het een uitdaging.
Ik heb nog niet besloten wat ik wel ga doen, maar wel dat twee dagen achter elkaar 20 kilometer wandelen niet haalbaar is op dit moment. Natuurlijk lees je het binnenkort in het volgende artikel.
Happy Dogventures!